Omdat het inmiddels 1900 uur is willen we toch nog wel wat eten. Het hele jonge meisje achter de balie boeide het niet zo maar de mevrouw naast mij vraagt even door en ze beveelt ons Mi Rancho, de plaatselijke Mexicaan aan.
Daar aangekomen ziet het er iets sinister uit. Maar het eten valt alleszins mee. We snappen niet alles van de menukaart en hopen het beste. Erg lekker en mijn drankje zonder prik is dubieus maar smaakt wel prima. De man bij wie ik afreken blijft maar denken dat we uit Engeland komen maar plotseling valt het kwartje. Holland? Voetbal? Zij die Mexico versloegen ooooooooh daar vandaan. I like Sneider? Die man zijn dag ook weer goed.
Het is rustig in het hotel en het is degelijk maar echt een overnachtingsplekje en meer niet.
De volgende dag op naar Shenandoah. We rijden met onze parkpas zo door. Het is de hele 110 Miles 25, 30 km dus niet qua snelheid opschieten maar dat hoeft ook niet. Ik doe twee hikes die me best tegenvallen. Normaal loop je naar watervallen omhoog en is de terugweg makkelijker en naar beneden. In dit geval was het andersom. Das zwaar. In een kwartiertje beneden en een uur omhoog.
We willen wat eten in 1 van de twee Lodges. Helaas tussen twee en vijf zijn beide dicht en het is nu....... Half drie. Shhhhh. Dan maar naar de plaatselijke cafetaria. Niet echt lekker en schoon maar het soepje gaat er wel in. We redden het wel tot vanavond denk ik.
De volgende hike is iets makkelijker en ik praat met een familie waarvan het meisje op klimsport zit en met het grootste gemak rosten opklimt. We nemen even wat foto's en beginnen de terugtocht. Daar stuit ik op een alleraardigste familie uit Obersdorf Duitsland en vrolijk kletsend gaan we naar boven. In deze warmte valt me dat niet tegen pffff. We nemen afscheid en zij gaan richting het zuiden( Miami is hun eindstation) en wij vervolgende weg naar het noorden. Nog dertig mijl. Moeders heeft nog geen beest gezien. Bij de ingang miste ze al een hert want ze keek nét de andere kant op ( jaja). Ons geduld wordt beloond en we zien nog een paar herten en weten een paar vast te leggen.
Dan richting Gettysburg nog een uurtje nadat we het park uitrijden zo rond de klok van zes uur. Waar het misging, we weten het niet maar we zijn met TomTom Barry Atsma compleet lost in space en geen bereik. We komen via binnenwegen en rare sightseeingplekken ( in het donker niet meer zo seeing) rond 9 uur aan in het hotel. Geen eten te bekennen en geen roomservice. Er is wel een Ierse pub die aan afhaal doet maar de keuken sluit kwart over 9.
Als de sodemieter dan maar daarheen. Moeders met bagage in de hotelkamer gedropt en een sprintje trekken. Ik heb geluk ze luiten de keuken vandaag half 10 fieuw......met mijn tien over 9 toch niet te laat. Ik bestel twee kaassoepjes met bier? Een portie friet voor moeders en wat bruchetta voor mij. Ik krijg het echt super verpakt mee en gewapend met twee cranberryjuices en mijn eten naar de hotelkamer. Van de kaassoepjes verwachtte ik niet veel maar het is prima. Misschien hadden we ook erg honger en kwam en daarvan, maar het was echt wel goed. Ja alles eigenlijk. Jammie, dit kan best even zo.
De volgende dag naar battlefields. Er zijn veel oorlogen uitgevochten hier en veel herdenkingen. Het hele Gettysburg staat er in het teken van. We bezoeken de begraafplaats en doen een stuk van de tour. De hele tour duurt 6 uren en we willen ook nog door naar Hershey.
Op een anderhalf uur van Gettysburg ligt Hershey. Alles daar staat in het teken van chocolade. Daar gaan we morgen de handel onveilig maken. We zitten in een gloednieuw Hampton Inn. Open sinds 3 juli. Het ziet er super uit, mooi meubilair en zo schoon. Heel fijn. Voor de prijs was het ook leuk want ik heb half geld half punten kunnen boeken en dat voor een deel van Labordayweekend. Eerst nog even naar de outlet daar. We vermaken ons prima en ik heb daarna een restaurantje uitgezocht op Chocolate Ave, genaamd The Chocolate Grill. We eten er overheerlijke zalm. Dit mag vaker zo. Moet maar voldaan op bed en we dromen in chocolade.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten