En dan begint het nu echt. We waren heerlijk op tijd op Schiphol. Thuis konden we niet inchecken. Bleek dat ze toch nog een keer het adres wilden hebben van ons hotel daar. Zo dat geregeld. Nog even een tosti eten met Sybrand die de komende week op Dodo gaat passen en die zo fijn was om ons naar de luchthaven te rijden.
Om vier uur richting de gate gegaan. We zouden om 17.00 uur vliegen maar dat gaat niet lukken zie ik wel.teveel gedoe met mensen en het personeel krijgt het al benauwd. De 3 piloten op deze trip staan ook al ongeduldig te wachten. Een baliemedewerkster geeft aan dat vluchten naar Atlanta de hele week al vertraagd zijn. " Dan moet het gas er maar even op" zegt 1 van de piloten lollig. We kijken elkaar aan en denken er het onze van. In plaats van 17.00 uur vertrekken we om half 6. Toch komen we ipv 20.30 uur om 20.00 uur aan. Dus ze hebben toch het gas erop gehad of we hadden gewoon wind mee?
Enfin aardig wat turbulentie verder hebben we toch flink geslapen. We nemen de lichte maaltijd niet, maar alleen het toetje. Ook lekker. Omdat het avond is, valt de drukte bij immigrations mee. Na een half uurtje zijn we er door heen en staat de bagage gestapeld op een karretje. Op naar de Rentals. So far so good. Een busje doet er ruim een kwartier over om ons naar de verhuurafdeling te brengen. We worden letterlijk gedumpt met koffers op een begane grond en we moeten naar de tweede verdieping. Helaas is het karretje achtergebleven op de luchthaven. Tja dan zitten we toch even en nu???
Gelukkig is er een barmhartige Samaritaan ( letterlijk) die een karretje opgespoord heeft en bereid is ons te helpen. Aangekomen bij Alamo(natuurlijk de laatste van alle balies) geef ik hem een fooi.
Daar had hij duidelijk niet opgetekend en we hebben zijn hele dag goed gemaakt. Wij blij en hij blij.
Na een allervriendelijkste dame bij Alamo zijn we na het papierwerk klaar om een auto uit te zoeken.
"Pick any car you like over there". Toch leuk. Ons oog valt op een mooie zwarte Ford Edge. De Chevrolet Equinox en Captiva laten we staan. Van de jeeps zijn we ook geen fan, dus deze wordt het. Na het nodige uitzoekwerk zijn we klaar voor vertrek. Een half uurtje later komen we aan bij het hotel. Kwart over 10 en het is nog steeds een graadje of 22.
Het licht gaat bij ons niet veel later uit en we vallen als een blok in slaap.
Woensdag 13 augustus
Aantal kilometers: met e auto 0 en lopend: teveel haha
hotel: Doubletree hotel downtown Atlanta.
We beginnen de dag met een goed gevuld ontbijt. Zie de foto! Bij moeders gaat het broodmes nog beter in. In neem als extra wat fruit.
Vooraf heb ik al een combipas gekocht voor CNN en the World of Coca Cola. Das handig want we kunnen direct met de tour mee van CNN. Het is dan twaalf uur. De langste roltrap ter wereld valt best mee. Helaas moeten we met de trap naar beneden, maar dat mag de pret niet drukken. Erg interessant om te zien. Tijd voor een koffiebreak bij Starbucks. Op naar Coca Cola. We gaan door het park dat gemaakt is voor de Olympische spelen in 1996. Het ziet er keurig uit. Genoeg bankjes zodat moeders even kan uitblazen in de schaduw. Het is best warm.
Ook bij Coca cola zien we onze ogen uit. Grappig wat ze hier allemaal gemaakt hebben. Van het bottelen tot het zelf ontwerpen van flesjes, reclames en op de foto met de polarbear.
Nog een nieuwe ervaring voor moeders is de 4d movie. Alles beweegt, blaast etc. Erg leuk om weer eens mee te maken.
De laatste stop van de dag is het. Hard rock cafe. We delen 2 voorgerechtjes en 1 hoofdgerecht. Dat zo extreem groot is dat we we capituleren, zelfs met z'n tweeën, dit kan toch niemand in zijn eentje op. Nou ja geen doggybag, maar wel een souvenirpin rijker slenteren we naar het hotel. Gezellig, interessant en nieuw, kortom een leuke dag. We gaan voor een lekker bad en dan nog even een nieuwe serie kijken(Legends) wie weet blijven we wakker hahaha.
Morgen op weg naar Savannah, maar eerst nog langs Stone mountain. Wat dat is, zien jullie morgen.
Greetz, us
Geen opmerkingen:
Een reactie posten